بیمار مبتلا به کرونا بینایی خود را از دست داد - وبلاگ باران علم

به گزارش وبلاگ باران علم، تهران (پانا) - پژوهشگران آمریکایی موردی را گزارش کرده اند که در آن فرد مبتلا به کووید 19، بینایی چشم راستش را برای مدتی از دست داد.

به گزارش زومیت، مطالعه موردی از مردی آمریکایی که بینایی چشم راستش را به مدت دو روز از دست داد، می تواند بینش بیشتری دراین باره به دست دهد که SARS-CoV-2 چگونه در سیستم ایمنی مداخله می کند که موجب می شود بدن به خودش حمله کند.

مانند هزاران فرد که هر روز در آمریکا دچار کووید 19 می شوند، بیماری هفتادساله دچار آب ریزش بینی شد و تشخیص پزشکان این بود که به این بیماری مبتلا است. سه هفته بعد، او با مجموعه ای از علائم دیگر به بیمارستان آمد. بنا به گزارش گروهی از پزشکان کالج پزشکان و جراحان دانشگاه کلمبیا، این مرد که بدترین دوره بیماری کووید 19 را پشت سر گذاشته بود، یک هفته بعد دچار سردرد شد. طولی نکشید که بینایی چشم راستش ضعیف شد؛ تا جایی که فقط می توانست حرکات واضح را تشخیص دهد. علاوه بر این، هر حرکتی که با آن چشم انجام می داد، درد شدیدی در پی داشت.

به گزارش ساینس الرت، بروز مسائل بینایی پس از عفونت SARS-CoV-2 شایع نیست؛ اما این طور هم نیست که به کلی گزارش نشده باشد و گزارش های موردی وجود دارد که به ارتباط احتمالی در این زمینه اشاره می کند. نکته مهم درباره مورد تازه ترکیب علائم ازجمله سردردهای شدید و ناراحتی در خود چشم است. سی تی اسکن سریعا نشان داد که منبع درد بیمار التهاب شدید سینوس ها در سمت راست صورت او است. این مورد چنان جدی بود که باعث تخریب خود استخوان شده بود که به عمل اورژانسی نیاز داشت تا مواد ملتهب تاحدممکن از حفره ها خارج شود.

ابتدا به نظر می رسید عمل جراحی پیروز بوده است؛ اما به زودی درد دوباره برگشت و بینایی بیمار بار دیگر بدتر شد. کشت بافت حضور باکتری استرپتوکوک کانستلاتوس را نشان داد. این باکتری که معمولا در روده ها و حفره دهان وجود دارد، به خصوص زمانی که به منطقه ها دیگر بدن می رسد، می تواند باعث بروز مسائلی شود. با این حال، آنتی بیوتیک ها باید می توانستند این میکروب را مهار کنند.

پژوهش های بیشتر نشان دهنده حضور نوع فعالی از سلول های خونی سفید درحال گشت زنی بود؛ نوعی که معمولا آنتی بادی عجیب کوچکی به نام IgG4 را تولید می کند. این آنتی بادی با آنتی بادی های معمولی تفاوت دارد و می تواند به روش های هوشمندانه ای خود را بازسازی کند تا به قطعات نامتقارنی تبدیل شود. آنتی بادی مذکور به مسائلی که ازطریق بیماری مرتبط با IgG4 یا IgG4-RD ایجاد می کند، هم معروفیت دارد که بیماری خودایمنی است که می تواند تقریبا در هر قسمتی از بدن بروز کند و باعث ایجاد التهاب و ایجاد انواع درد و رنج به شکل ضایعات به شدت فیبروتیک شود.

بیمار مطالعه شده با تشخیص رینوسینوزیت مرتبط با IgG4، با استروئیدها درمان شد و به زودی در جهت بهبود سلامتی و بینایی واضح قرار گرفت. سه هفته بعد، او کاملا بهبود یافت.

این کشف درحالی که موضوعاتی را آشکار می کند، سؤال جالبی را برجای می گذارد. آیا عفونت SARS-CoV-2 می توانسته است در شرایط بیمار مؤثر باشد یا اینکه به طور تصادفی این مسائل باهم رخ داده است؟

احتمال رابطه وجود دارد. درحالی که علت IgG4-RD هنوز مشخص نیست، اغلب تعداد زیاد و مشکوکی از نوع دیگری از سلول های سفید در اطراف ضایعات IgG4-RD دیده می شوند که سلول T کشنده CD4-مثبت نامیده می شود.

اگر این نمایشی جنایی بود، صحنه ای وجود داشت که در آن سلول T کشنده CD4-مثبت حساس به SARS-CoV-2 به داخل اتاق بازپرسی کشانده و پرس و جو می شد که چرا در بیماران بستری شده براثر کووید 19 وجود دارد.

می دانیم که SARS-CoV-2 ازنظر مداخله در پاسخ سیستم ایمنی ما بسیار توانمند است؛ پس افزودن جنایتی دیگر دربرابر سیستم ایمنی به فهرست جنایات او کار بزرگی نیست. با این حال، حتی با درنظرگرفتن مطالعه موردی پزشکی پیشینی که به پیوند احتمالی میان IgG4-RD و کووید 19 اشاره می کند، هنوز خیلی زود است که درباره ارتباط میان این دو بیماری به نتیجه گیری محکمی برسیم.

درنهایت، باید به این نکته اشاره کنیم در شرایط کنونی دنیاگیری که تعداد موارد بیماری بسیار زیاد است، تشخیص مواردی که به طور تصادفی باهم رخ می دهند، از ارتباطات معنادار سخت است. این پژوهش در مجله JAMA Otolaryngology-Head & Neck Surgery منتشر شد.