ناباروری، زنان را بیشتر آزار می دهد - وبلاگ باران علم

به گزارش وبلاگ باران علم، هنوز چند سالی از ازدواج تان نگذشته که ناگهان سیلی از سوالات مشابه در و همسایه و دوست و آشنا گریبان شما و همسرتان را می گیرد: بچه ندارید؟ کی بچه دار می شوید؟ نمی خواهید زندگی تان رنگ و بوی بچه به خودش بگیرد؟... تعجب می کنید که چه طور همه در یک مقطع خاص این سوال را می پرسند. رفته رفته این سوال دامن گیر می گردد و باید برای آن جوابی بیابید. هنوز در کوشش پیدا کردن جواب مناسب برای آن هستید که سوال گزنده تری از راه می رسد: راستی تقصیر کیست؟

ناباروری، زنان را بیشتر آزار می دهد

تبادل نظر با دکتر میرعمادالدین فریور درباره روان شناسی ناباروری

هنوز چند سالی از ازدواج تان نگذشته که ناگهان سیلی از سوالات مشابه در و همسایه و دوست و آشنا گریبان شما و همسرتان را می گیرد: بچه ندارید؟ کی بچه دار می شوید؟ نمی خواهید زندگی تان رنگ و بوی بچه به خودش بگیرد؟... تعجب می کنید که چه طور همه در یک مقطع خاص این سوال را می پرسند. رفته رفته این سوال دامن گیر می گردد و باید برای آن جوابی بیابید. هنوز در تلاش پیدا کردن جواب مناسب برای آن هستید که سوال گزنده تری از راه می رسد: راستی تقصیر کیست؟ این کلمه تقصیر، یکی از رایج ترین واژه هایی است که در فرهنگ ما به مشکل ناباروری زوجین اشاره می نماید. روان شناسان معتقدند استفاده از واژه تقصیر برای زوج هایی که بچه دار نمی شوند، بار روانی نامناسبی دارد اما به نظر می رسد تا تغییر این واژه در اذهان عمومی، راه درازی در پیش داریم. البته باید با مسائل روانی زوج نابارور از نزدیک آشنا شویم و اگر توانستیم به یاری آنها برویم. به همین بهانه به سراغ دکتر میرعمادالدین فریور، روان شناس، رفته ایم تا قدری درباره روان شناسی ناباروری با ایشان تبادل نظر کنیم.

آقای دکتر! وقتی بچه دار نمی شویم، معمولا حرف مردم از رنج بچه دار نشدن برای مان سنگین تر است. چرا؟

بله، موافق ام. به هر صورت، مشکل ناباروری برای اغلب افراد مسائل روانی هم به بار می آورد که یکی از آنها حرف مردم است؛ به ویژه اینکه هنوز در برخی شهرستان ها بچه دار شدن را نشانه ای از مردانگی می دانند. به همین علت زوج های نابارور به سراغ درمان های سفت و سخت پزشکی می فرایند و گاهی از زندگی خود بازمی مانند. سفرها و مأموریت های کاری خود را معلق می نمایند. گاهی از ادامه تحصیل بازمی مانند و گاهی در کار و حرفه خود هم کم می آورند. برخی دیگر دچار احساس اندوه، خشم و یأس ناشی از بچه دار نشدن می شوند و اعتماد به نفس شان کاهش می یابد و دوستی هایشان را هم به خطر می اندازد. به همین علت پیشنهاد می کنم زوج هایی که با چنین مسئله ای روبرو اند ابتدا بدانند که خود و همسرشان از نظر روانی فراز و فرودهایی خواهند داشت تا در برخورد با آن راحت تر کنار بیایند. امروزه در برخی کشورها گروه هایی به وجود آمده اند که افراد نابارور با یکدیگر در ارتباط اند و از مسائل و موفقیت های شان با یکدیگر تبادل نظر می نمایند. این موضوع معین می نماید که مشکل روانی ناشی از بچه دار نشدن فقط مختص کشور ما نیست.

هنگام تبادل نظر با زوج های نابارور می توان حدس زد که خانم ها بیشتر از آقایان دچار مسائل روانی می شوند. نظر شما چیست؟

بله، همین طور است. اغلب خانم ها در جامعه ما طوری تربیت شده اند که فکر می نمایند حتما یک روز باید مادر شوند. از نخستین عروسک تا آخرین حمام نوزاد، دختران و زنان با انواع تصاویر بچه ها و انتظارات والدین، هم سالان، تبلیغات و رسانه ها و مهم تر از همه همان حرف مردم محاصره شده اند. برخی از خانم ها، مادری را قسمت اعظم هویت زنانه خود تصور می نمایند. برای برخی دیگر، این غایت آرزوهایشان است و حتی زن هایی که لزوما نمی خواهند مادر شوند هم نسبت به این قبیل انتظارات جامعه مطلع اند. فشارها برای ازدواج و تشکیل خانواده هم بسیار زیاد است؛ تا آنجا که زنانی که قادر به انجام این کارها نیستند، شدیدا احساس می نمایند دچار مشکل هستند و به شکل دردناکی چیزی در زندگی آنها کم است.

آقایان چه طور با ناباروری شان کنار می آیند؟

مردها برای پدر شدن این طور تحت فشار نیستند و بسیاری از آنها طوری عظیم شده اند که یاد گرفته اند احساسات شان را سرکوب نمایند یا برای خود نگه دارند. البته مردها هم بعد از طی دوره درمان ناباروری ممکن است دچار همین حس یأس و ناامیدی شوند اما بیشتر مردان نسبت به همسران خود نقش مقاوم تری بازی می نمایند یا شاید آن قدر به کنترل احساسات خود عادت نموده اند که به درستی نمی دانند چه حسی دارند یا می توانند از کسی یاری بخواهند. یک نکته دیگر را هم اضافه کنم که اگر مشکل باروری در زندگی زناشویی معینا ناشی از ناتوانی مرد باشد (مثل ضعف کیفیت اسپرم)، تصور فکری مرد از خودش ضعیف می گردد.

بنابراین می توان نتیجه گرفت که جامعه چندان از رنج و تألمات روانی زوج های نابارور اطلاعی ندارد!

همین طور است. جامعه معمولا رنج حاصل از نازایی را به رسمیت نمی شناسد و بنابراین افرادی که توان والدی ندارند غم خود را پنهان می نمایند و این به افزایش حس شرم و انزوا در آنها منجر می گردد.

وقتی خانواده ای بچه دار نمی گردد، حرف مردم آغاز می گردد. مردم دایما می پرسند کی می خواهید بچه دار شوید یا اینکه پس از گذشت چند سال می گویند کدام یک مقصرید؟ با این حرف ها چه طور باید کنار بیاییم؟

از حرف برخی افراد خاله زنک که از سر نامطلعی به زبان می آید، بگذریم؛ اما پرسش دوستان و خانواده درباره برنامه های شما برای بچه دار شدن معمولا از روی حسن نیت است. شاید آنها هنوز نمی دانند که مشکل باردار شدن دارید یا اگر بدانند، می خواهند از فرایند ماجرا و پیگیری های درمانی تان باخبر باشند. با این حال قبول دارم که سر و کله زدن با این نوع سوال ها می تواند ناراحت نماینده باشد، مخصوصا در محافل جمعی و در تعطیلات که خانواده و بچه مرکز توجه اند. می توانید به راحتی بگویید: داریم بهش فکر می کنیم یا اگر خبر خوبی شد اول به شما می گیم؛ اما اگر حرف زدن درباره مشکل بارداری ناراحت تان نمی نماید و فکر می کنید مخاطب دلسوزی دارید که حرف تان را می فهمد، خودتان را محدود نکنید و بدانید صحبت کردن درباره این شرایط آرام تان می نماید.

گفتن این حرف ها ساده است اما وقتی مشکل ناباروری وجود داشته باشد و در کنار آن هم، همه خواهر و برادرهایتان در یکی دو سال اخیر بچه دار شده باشند و دور و برتان پر از بچه باشد و به مهمانی آنها دعوت شوید، قضیه فرق می نماید. قبول ندارید؟

خب، اگر فکر می کنید که در این مهمانی ها، کسی نوزادش را به رخ تان می کشد و شما آسیب روانی می بینید به خودتان اجازه دهید که در چنین محافلی شرکت نکنید. به یاد داشته باشید که آسیب های روانی می تواند درمان ناباروری شما را هم تحت تاثیر قرار دهد.

از درمان ناباروری گفتید و احتمالا داغ زوج های نابارور را تازه کردید زیرا این گونه درمان ها هم وقت زیادی می طلبد، هم پول زیادی.

همین طور است. برخی از این درمان ها حتی برای افراد متمول هم سخت است، چه برسد برای افراد ضعیف و مستمند. مسائل اقتصادی برای افراد مستمند به طور قطع و یقین بر مسائل روانی آنها هم می افزاید. اما به جای طفره رفتن از بار اقتصادی این موضوع، می گردد بنشینید و طرحی اقتصادی ترسیم کنید. ابتدا با بیمه آغاز کنید. ببینید بیمه دقیقا چه چیزهایی را تحت پوشش قرار می دهد و چه چیزهایی را پوشش نمی دهد. اگر بخشی از درمان های شما را پوشش می دهد یک نفرتان مسوول پیگیری مکاتبات بیمه و طرح مساله با شرکت بیمه شوید. سپس درآمدتان را آنالیز کنید و ببینید چه قدر می توانید هزینه کنید و آن هم برای چه نوع درمانی. از خودتان بپرسید آیا دوست داریم همه پس اندازمان را خرج باردار شدن کنیم؟ آیا احتمال بارداری به وسیله لقاح مصنوعی و روش های دیگر آن قدر هست که به خرج همه پس اندازها بیارزد؟ آیا پول قرض گرفتن خوشایند ماست؟ به فرض اینکه بچه دار شویم، کی می توانیم قرض ها را پس دهیم؟

نباید فراموش کنید که میل به بچه دار شدن کار راحتی است اما مسایل اقتصادی مرتبط با آن نیازمند تفکر منطقی است لذا برای مخارج خود سقفی بگذارید تا جدای از آسیب های روانی ناشی از بچه دار نشدن گرفتار مسایل روانی بی پولی نشوید.

شاید خوانندگان ما هم این سوال در فکر شان شکل گرفته باشد که تا چه زمانی باید پیش متخصص باروری برویم و کی باید از پیگیری های مان دست برداریم؟

سوال بسیار پیچیده ای است زیرا دست کشیدن از رویا سخت است و امکانات نو پزشکی که امروزه در دسترس زوج ها قرار گرفته آنها را به تلاش مداوم هر ماهه و هر ساله وامی دارد اما حدود یک سوم از زوج های تحت درمان مشکل ناباروری بچه دار نمی شوند و قبل از بازگشتن به زندگی عادی باید با این قضیه کنار بیایند. همان طور که معمولا یکی از زوجین تمایل بیشتری به آغاز درمان دارد ممکن است یکی زودتر از دیگری آماده پذیرفتن زندگی بدون کودک یا پذیرفتن کودکی به فرزندی باشد. اینها تصمیماتی فردی هستند و زمان رسیدن به آن از فردی به فرد دیگر فرق دارد. به همین دلایل توصیه می کنم زن و شوهر به حرف همدیگر گوش نمایند و با پزشک شان ارتباط روشنی داشته باشند. خودتان درخواهید یافت که زمان درست پذیرش شرایط برای شما و همسرتان چه وقت است و چه زمان باید درمان را متوقف کنید. به یاد داشته باشید بچه دار شدن نهایت آرزوی ما نیست.

منبع:www.salamat.com

/ک

منبع: راسخون