سفر هیجان انگیز زن ایرانی به غار های ناشناخته جهان - وبلاگ باران علم

به گزارش وبلاگ باران علم، تصور کنید قرار است به عمیق ترین و تاریک ترین نقطه دل یک کوه سفر کنید؛ سفری اکتشافی به دل غار هایی که انگار دالانی به یک دنیا دیگرند؛ ورزشی پرهیجان که هستی مهریزی بانوی غارنورد تهرانی حسابی در آن تجربه دارد و در کنار غارنوردی یک کوهنورد و امدادگر حرفه ای است.

به گزارش همشهری، مهریزی، بانوی غارنورد، کوهنورد و امدادگر داوطلب، یکی از همان غارنوردان پر دل و جرئت است که کارنامه ای پر و پیمان از سفر به دل غار های ناشناخته و حضور در عملیات اکتشاف عمیق ترین غار های ایران و دنیا دارد.

در ادامه گفت وگوی ما را با این بانوی غارنورد و خاطراتش از حضور در عملیات های داوطلبان امداد و نجات کوهستان می خوانید.

ماجرای اکتشاف عمیق ترین غار دنیا

می گوید علاقه به غارنوردی با تار و پود وجودش تنیده است؛ آنقدر که برای غارنوردی به بیشتر استان های کشور سفر نموده و تجربه اکتشاف و پیمایش بیش از 200 غار ایران را در کارنامه ورزشی اش دارد. مهریزی با قدم گذاشتن در غار های ناشناخته دیگر نقاط دنیا هم برای کشورمان افتخارآفرینی نموده است. او 5 سال پیش به عنوان تنها بانوی ایرانی در عملیات اکتشاف عمیق ترین غار شناخته شده دنیا حضور پیدا کرد و با کوله باری از تجربه از آن عملیات سخت به کشور برگشت. خودش می گوید: قبل از اینکه برای حضور در عملیات اکتشاف عمیق ترین غار دنیا دعوت شوم، تجربه های فراوانی در کشف و بازگشایی راستا غار های ایران داشتم؛ اما عضویت در تیم اکتشاف عمیق ترین غار دنیا، هیجان انگیزتر از هر تجربه دیگری بود. مخصوصا وقتی قرار بود به عنوان اولین و تنها بانوی ایرانی در عملیات اکتشاف غار کروبرا در جمهوری آبخاز که 2 هزار و 80 متر عمق داشت حضور پیدا کنم.

مهریزی برای علاقمدان به غارنوردی هم چهره ای آشناس؛ بانوی با اراده ای که علاوه بر حضور در عملیات اکتشاف غار جوجار کرمانشاه به عنوان عمیق ترین غار ایران، در عملیات اکتشاف و بازگشایی بسیاری از غار های کشور مشارکت داشته است. می گوید: بیشتری حوادث غارنوردی در غار هایی رخ می دهد که هنوز کشف نشده و ناشناخته هستند؛ بنابراین راستا های غار به وسیله یک تیم اکتشاف که داوطلبانه قدم پیش می گذارند بازگشایی می گردد تا اگر در آینده حادثه ای برای غارنوردان رخ داد، تیم های امداد و نجات برای یاری به مصدومان کار آسان تری داشته باشند. من هر سال در مانور های مختلف غارنوردی شرکت می کنم تا نقشی در اکتشاف و بازگشایی راستا غار ها داشته باشم.

من امدادگر داوطلبم

غارنوردی تنها علاقه این بانوی ورزشکار نیست. او سال هاست به عنوان امدادگر داوطلب در حوزه امداد و نجات کوهستان از مهارتش برای خدمت رسانی به کوهنوردان دیگر استفاده می نماید. او خاطرات بسیاری از نجات کوهنوردان آسیب دیده در ارتفاعات توچال، دربند و قله ها و ارتفاعات دیگر نقاط کشور دارد.

مهریزی که فتح قله های مرتفع کشور از دنا، آتش کوه، ریزان و... را در کارنامه اش دارد، داوطلبانه با پایگاه امداد کوهستان شمیرانات همکاری می نماید و در ارتفاعات توچال، گلابدره و... برای یاری به حادثه دیدگان پای کار است.

خودش می گوید: پیش از غارنوردی، به کوهنوردی علاقمند بودم. پس از اینکه مدرک مربیگری و داوری یخ نوردی و کوهنوردی را از فدراسیون کوهنوردی گرفتم، با خودم گفتم باید در کنار لذت بردن از ورزش به فکر امدادرسانی هم باشم. همین شد که به عنوان داوطلب با پایگاه امداد و نجات کوهستان هلال احمر در شمیرانات همکاری کردم و در دوره ای تجربیاتم را در اختیار 30 بانوی داوطلب دیگر قرار دادم تا تیم بانوان این پایگاه برای امدادرسانی در حوادث آماده باشد.

این گروه آماده برای امدادرسانی

مهریزی به عنوان مربی فدراسیون کوهنوردی، یک گروه آموزش کوهنوردی هم دارد تا جوان های علاقه مند به این رشته ورزشی، با اصول کوهنوردی آشنا شوند. او در صعود های انفرادی و گروهی، بار ها به نجات حادثه دیدگان شتافته و خاطرات بسیاری هم از نجات در ارتفاعات تهران دارد.

این بانوی کوهنورد خاطره یکی از عملیات های نجات را برایمان تعریف می نماید: بسیاری از گردشگران تصور می نمایند، صعود به ارتفاعات توچال و کوه های اطراف تهران بدون مهارت در کوهنوردی خطری برای آن ها ندارد. در حالی که بار ها شاهد حوادث تلخ برای کوهنوردان و گردشگرانی بودیم که بدون تجهیزات و امکانات مناسب دل به کوه زده اند. مدتی پیش 2 نفر از کوهنوردان غیرحرفه ای بدون کمترین تجهیزات ایمنی و تخصصی صعود به تصور اینکه در ارتفاعات نزدیک تهران حادثه ای برایشان رخ نمی دهد تصمیم به صعود گرفتند. زمستان بود و بارش برف و دید ناکافی باعث شده بود راستا بازگشت از ارتفاعات را گم نمایند. از آنجایی که غذا و لباس مناسب هم نداشتند دچار سرمازدگی شدید شدند. وقتی خبر گم شدن آن ها به پایگاه رسید، همراه گروهی از امدادگران به منطقه اعزام شدم و با پیمایش راستا صعود، آن ها را درحالی که سرمازدگی و افت فشار تمام توان شان را گرفته بود پیدا کردم. پس از انجام اقدامات اولیه آن ها را به پایین قله منتقل کردیم. اگر کمی دیرتر رسیده بودیم، شاید دیگر آن ها زنده نبودند.